PANAHON NG PAGMUMUNI-MUNI

Sa panahon ng kuwaresma, siguradong maraming tao ang pupunta ng grotto sa bulacan, simbahan ng antipolo, bundok banahaw atbp. para doon isagawa ang kanilang panata. Pangakong tinutupad dahil sa mga panahong nangailangan sila, nagkaroon ng kasagutang ang kanilang problema pagkatapos makapag simba.

Pero sa henerasyon ng kabataan ngayon, ano ang alam nila sa mga lugar na ito? Sa aking pananaw, ang mga kabataan ngayon ay sama samang naglalakad papunta sa mga lugar na ito hindi para mangilin kundi para makadalo sa isang ordinaryong hiking activity na kasama ang barkada. Isang panahon ng kasayahan at pagharap sa hamon ng kantyawan kung sino ang unang mapapagod o susuko sa paglalakad.

Pagkakataon din ito ng mga negosyanteng taasan ang kanyang panindang inumin at pagkain sa mga namamanata. Na kahit ang kanilang pribadong palikuran ay mapagkukunan ng pagkakakitaan mula sa barya baryang iaabot ng mga taong tinawag ng kalikasan.

Para naman sa mga masasamang loob na walang awang kukunin ang pag aari ng ibang tao, ang panahong ito ay isang magandang pagkakataon na samantalahing panghimasukan at limasin ang bahay ng mga nasa bakasyon. Ang magandang oportunidad daw na mang agaw ng cellphone ng mananampalataya, at paglaslas sa bulsa o bag para makuha ang pitaka ng iba dahil sa siksikan.

Sa kabila ng mabuting intensyon ng mga nananalig, hindi natitinag ang mga mapagsamantala.

Kesa sa sumabak sa initan, mapagod sa paglalakad sa kalagitnaan ng maraming taong bumabyahe patungo sa mga pook pananampalataya, at makakita ng eksenang masakit sa mata, mas gugustuin ko pang tumigil sa bahay at manahimik dahil para sa akin, ang pangingilin ay walang pinipiling lugar at panahon dahil ang Maykapal ang nakakaalam ng nilalaman ng ating isip at damdamin nasa loob o labas ka man ng kanyang tahanan.